Nieruchomość gruntowa oznaczona jako działka 115/3 obręb 0011 Lesięcin, gmina Węgorzyno,
powiat Łobez, w części zabudowana zrujnowanym pałacem oraz zabytkowym założeniem parkowym park wpisany do rejestru zabytków w 1978 r,
zaś pałac w 1990 r.

 

Lesięcin jest wsią założoną w okresie średniowiecza przez rodzinę Borków, położony 7 km na północ od Węgorzyna.
Leży na urozmaiconym, pagórkowatym terenie równolegle do doliny rzeki Reskiej Węgorzy, która rozdziela teren wsi od sąsiedniej- Kąkolewic.

Za rzeką po stronie zach. biegnie linia kolejowa łącząca Runowo z Łobzem.

W okolicy wsi występuje kilka wysokich jak na lokalne warunki wzniesień (ponad 100 m n.p.m.).

Tereny wsi są połączone siecią dróg z szosą łączącą Węgorzyno z Łobzem oraz drogami lokalnymi z

Kąkolewicami, Gardnem i Rogówkiem.

Pod względem układu przestrzennego jest to wieś ulicowa z dającymi się wyodrębnić dwoma członami zabudowy.

W pierwszej części zachowane zostały fragmenty owalnicy z położonym na krańcu płd. wzgórzem,
na którym stał kościół, rozebrany na pocz. XX w.

Po obu stronach drogi, tej części wsi,
usytuowane są pojedyncze zagrody.

Za wzgórzem kościelnym, po stronie płd. wsch. znajduje się niewielki cmentarz.

W drugiej części, na wzniesieniu terenu usytuowany jest rozległy zespół podworski, z dworem, parkiem
i budynkami gospodarczymi.

Zabudowa wiejska rozlokowana głównie po wsch. stronie drogi, kalenicowo.

W pierwszej części dominują budynki wolnostojące, często znacznie od siebie oddalone.

W drugiej części zabudowa jest bardziej zwarta,
z budynkami gospodarczymi ustawionymi tuż przy drodze szczytowo.

Budynki zostały wzniesione przede wszystkim z cegły, częściowo w licu ceglanym, częściowo tynkowane.

W pobliżu zespołu podworskiego zachowały się szeregowe domy służby folwarcznej, a po zach. stronie drogi wzniesiono 2 nowe bloki mieszkalne.

Do ważniejszych obiektów wsi należy zaliczyć zespół podworski oraz park z 2 poł. XIX w., założony na zboczu wzgórza po płd. zach. stronie dworu.

Na jego terenie rosną 23 gatunki drzew liściastych
i 9 gatunków drzew iglastych, w tym: dęby, jesiony, kasztanowce i jedlice.

Na terenie wsi zachowały się dwa cmentarze: przykościelny, nieczynny od pocz. XX w., bez nagrobków oraz po ewangelicki, założony w 2 poł. XIX w.

Aktualnie nieczynny.

Droga wiejska ma nawierzchnię brukowaną, przy zespole podworskim wymienioną na asfalt.

Droga prowadząca do Kąkolewic obsadzona jest dębami.

Układ przestrzenny wsi zachowany w stanie nadanym mu w 2 poł. XIX w, z licznymi ubytkami zabudowy.

Wieś od XIV wieku, aż do 1945 należała do rodu Borcków.

We wsi znajduje się, otoczona zdziczałym parkiem, ruina pałacu Borcków.

Pałac powstał w 1853 roku z inicjatywy Petera Louisa Ernsta von Borcke.

Zespół pałacowy zlokalizowany jest w centralnej części Lesięcina.

Pałac był budowla dwukondygnacyjna, powstała na planie prostokąta i przykryta mansardowym dachem z lukarnami.

Urozmaicenie elewacji stanowią dwa ryzality,
z których tylny (od strony ogrodu) posiada narys trójboczny, a przedni (na elewacji frontowej) ozdobiony jest herbem Borcków.

Na ścianie szczytowej pałacu zachowała się słabo czytelna tablica z informacjami o budowie
i przebudowie pałacu.

Wnętrza pałacu zakomponowano w formie dwutraktowej z przejściami amfiladowymi.

Pałac posiadał reprezentacyjny hol i salon.

Przed pałacem jest zlokalizowany podjazd do którego prowadza drogi od dwóch bram zlokalizowanych
w ogrodzeniu przy głównej drodze

W okresie powojennym właścicielem pałacu było Państwowe Gospodarstwo Rolne w Lesięcinie.

Od 1968 roku w pałacu mieściła się Szkoła Podstawowa i biura PGR.

W 1975 r. podczas remontu wymieniono pokrycie dachu z łupka na blachę falista.

W latach 80-tych służy jako biurowiec i mieszkania pracowników PGR.

Nie remontowany, popada w ruinę.

W marcu 2002 roku w pałacu wybuchł pożar.

Obecnie budynek znajduje się w stanie ruiny.

 

 

Powierzchnia:

- zabudowy - 522,0 m2

- użytkowa – 1.592,9 m2

Kubatura – 7.072,5 m3

 

e-mail:  zp28@vp.pl

telefon: 509 142 650