Nieruchomość położona przy zbieg rzeki Wisły i Narwi w  Nowym Dworze Mazowieckim.

Działka o powierzchni 4134 m2 (0,4134 ha).

 

Das Verwunschte Schloss (zaklęty – zaczarowany zamek) taką nazwę nadali Niemcy spichlerzowi
w czasie okupacji.

Oddaje ona urok i tajemniczość tego miejsca.

 

Budowę rozpoczęto w czasach Królestwa Polskiego,
w roku 1832.

Twórcą projektu spichlerza był Jan Jakub Gay.

 

Ta monumentalna budowla została zbudowana na rzucie prostokąta o wymiarach 165,45m/22,00m.
Od strony Narwi posiadała trzy otwarte portale.

Portal środkowy, największy wyposażony był w urządzenia dźwigowe, ze schodami dochodzącymi
do samego lustra wody.

Od strony południowej, od lądu, budynek posiadał tylko jeden portal umieszczony centralnie.
Grubość murów w części parterowej wynosi aż 180 cm.

Spichlerz jest budowlą neorenesansową, czterokondygnacyjną od zewnątrz, wewnątrz posiadał sześć kondygnacji.

Wiele elementów ozdobnych, a zarazem praktycznych jak np. uchwyty cumownicze w kształcie podkowy
z pięknym odlewem głowy starca, dodaje tej budowli niesamowitego uroku.

Jego budowę zakończono w 1844 r.

 

Przeznaczeniem spichlerza zawsze było magazynowanie żywności.

Pierwotnie, w latach 1844-1852 był magazynem zboża.

Później aż do roku 1939 spełniał rolę magazynu prowiantu dla intendentury wojskowej i magazynu wojennego.

Tym bardziej niezrozumiała jest jego potoczna nazwa – mennica, ponieważ nigdy nie spełniał on takiej roli.

 

Spichlerz użytkowany był do września 1939 r.

Podczas ofensywy wojsk niemieckich na modlińską twierdzę budynek został zbombardowany.
Nastąpiło to najprawdopodobniej pomiędzy 22 a 27 września.

 

Spichlerz został w znacznym stopniu zniszczony.
Zachodnie, nieistniejące dzisiaj skrzydło spichlerza, zostało rozebrane tuż po wojnie.